gisterenavond was het normaal gezien weer zover,
ik moest er zowiezo mee wachten tot mijn sessies bij de psychiater voorbij waren,
anders moest ik nog langer blijven.
ik keek er zo lang naar uit en gisteren avond was het dan eindelijk weer zover.
maar toen ik het mes na al die tijd terug op mijn huid drukte,
kon ik het niet...
ik wou het zo graag, maar wat als mijn ouders er weer achter komen?
kon ik dat risico wel nemen?
er ontstond steeds meer twijfel en uiteindelijk heb ik het dan toch niet gedaan.
ik was teleurgesteld in mezelf, maar ergens wist ik toch dat ik trots moest zijn op mezelf,
alleen zat die trots heel ver weg,
ik heb het zo lang gedaan, het luchtte me op, het deed me goed.
waarom was ik dan nu zo laf om het niet meer te durven?
die gedachten bleven door mijn hoofd spoken.
oh Liz, wat ben je toch laf, je keek er zo lang naar uit, en nu durf je niet?
je doet toch met je eigen lichaam wat je zelf wil?
als het je oplucht of het doet je goed, wie heeft dan het recht om je dat te verbieden?
gisteren praatte het engeltje mijn gedachte uit mijn hoofd.
maar vandaag was het duiveltje sterker.
ik zette een klein sneetje in mijn bovenbeen, het voelde eerst net als in het begin.
het luchtte op ik was blij dat ik het nog eens gedaan had na een maand of 3.
maar toen kwam het schuldgevoel, het voelde vreselijk.
ik wist dat als ik er terug aan zou beginnen dat ik aan de gang zou blijven...
en ik weet dus dat ik het voor mezelf verpest heb.
wat ik voel de drang om het nog 1x te doen 1 keertje maar...
maar zo blijf ik bezig net zoals 3 maanden geleden...
en ik wil niet meer naar een psychiater, ik moet stoppen voor het erger word!
xx liz
Ik ken een meisje die dat ook heeft gedaan maar dat was eigelijk voor geen reden ze was wel depresief maar ze had er geen reden voor ze vindt dat ze een geweldig leven heeft en ze is altijd blij en ze doet het gewoon. Ze is ook naar een soort dokter geweest en die heeft haar soort van geholpen
BeantwoordenVerwijderenhey foefje,
Verwijderenfijn dat je reageert en je je verhaal deelt met ons, als je zoiets doet dan is het in het begin een bron van geluk, hoe zal ik zeggen? als je jezelf snijd komt er een stof vrij waardoor je je heel gelukkig gaat voelen. (waardoor je dan denkt dat het geen kwaad kan) maar op den duur word het een verslaving en zit je in een neerwaartse spiraal, je verwijt jezelf dat je het weer hebt gedaan... dus het is goed dat die kennis van je op tijd is geholpen. het had veel erger kunnen aflopen, het is ook belangrijk dat ze zich begrepen voelt: bij haar ouder of een vriendin... je kan haar ook deze blog eens voorstellen dan ziet ze dat ze niet alleen is... (dat moet natuurlijk niet) maar het is belangrijk dat ze (ge)stopt (is).
groetjes Liz
xx