hey hey,
gisteren zijn ik, mijn gezin, opa en oma naar de grotten van Han geweest.
het leek een leuke dag te worden: mooi weer, geen stress, vakantie!
maar toen we een treintje wouden instappen stond daar een meisje als kaartjesknipper.
ze had een roos t-shirt aan een t-shirt van de organisatie.
maar haar armen stonden vol met witte, diepe littekens van het snijden.
ondanks ik niet zo veel zichtbare littekens heb voelde ik herkenning, en medelijden.
toch voelde het raar, en ik wist zeker dat mijn ouders, zusje en grootouders het ook zouden opmerken.
en ja hoor, ineens hoorde ik oma fluisteren: kijk nou dat meisje snijd haar eigen! dat zij zich zo durft te vertonen...
mijn zusje: oo nee, Lieke waarom zout ge zoiets doen?
ik sloeg helemaal tilt. (mijn zusje weet niet dat ik mezelf snijd)
mama stootte me aan met zo'n blik 'maar goed dat je gestopt bent want is dit wat je wou, er zo uitzien?'
gelukkig weet mama niet dat ik me nog steeds af en toe snijd.
vanaf dat moment was dus officieel die dag verpest.
we hadden het er nog een hele tijd over.
en ik voelde me super ongemakkelijk...
xx
Liz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten