Je kan het niet weerstaan, de drang om je te krassen, pijn op te roepen, korstjes af en wondes open te krabben, sigaretten op je buik uit te duwen. Je weet dat het niet goed is. Maar je schaamt je. Schaamte om de littekens, schaamte om de gevoelens en emoties die dit veroorzaken, schaamte dat je geen andere manier kent om ermee om te gaan. Angst is er ook: om ontdekt te worden, om gestraft te worden, om geen uitlaatklep meer te hebben. Zonder de zelfverwonding kan je het leven niet aan. Denk je.
Zelfverwonding helpt jou momenteel om het leven aan te kunnen, een trauma te verwerken of innerlijke pijn te verlichten. Het is waar dat het op een bepaalde manier 'helpt' om jouw leven draaglijk of leefbaar te houden. En toch, toch moet je ermee stoppen. Waarom? Daarom:
1) Het zorgt voor meer problemen dan het oplost.
Jezelf pijn doen is maar een tijdelijke uitlaatklep én je betaalt er een zware prijs voor. Op termijn zal je jezelf meer en meer pijn moeten doen om hetzelfde gevoel van verlossing te ervaren.
2) Het weerhoudt je ervan betere strategieën aan te leren
De opluchting, verlichting of afleiding is tijdelijk en wordt snel vervangen door gevoelens van schuld of schaamte. Daardoor voel je je weer slecht en negatief, wat knaagt aan je zelfvertrouwen, weerbaarheid en ervoor zorgt dat de volgende pijniging om de hoek loert. Een vicieuze cirkel, waarbij je nooit een manier aangereikt krijgt om af te geraken van de emoties zonder pijn.
3) Geheimen maken eenzaam
Je schaamt je voor je verwondingen, voor je pijn. Dus je zwijgt. Je sluit jezelf op, letterlijk en/of figuurlijk. Je komt terecht in een sociaal isolement, waardoor je eenzaam wordt.
4) Het kan erg worden
Zelfs als je dit niet wil, kan je jezelf toch veel schade toebrengen. Als je te diep snijdt bijvoorbeeld kan je weefsel beschadigen, als je de wondes niet goed verzorgt, kunnen ze geïnfecteerd raken en kan je zwaar ziek worden en je leven riskeren.
5) Risico op andere verslavingen
Door niet te leren om constructief om te gaan met emotionele pijn, loop je risico op andere verslavingen zoals drugs- en alcoholverslaving en zware stoornissen zoals depressie. Vind je geen manier om de pijn te verwerken, dan stijgt de kans op zelfmoord.
6) Verslavend
Zelfverwonding kan een verslaving op zich worden. Het begint als uitlaatklep, of een manier om controle te behouden maar algauw zijn de rollen omgedraaid en ben jij afhankelijk van de pijn en de verwondingen. Het wordt een compulsieve gewoonte die je niet zomaar kan stoppen.
Besluit
Ook al is zelfverwonding een manier om bepaalde problemen aan te pakken, de problemen op zich verdwijnen er niet door. Op lange termijn verandert er dus niets, en dat is waarom zelfverwonding een reden is om hulp te zoeken.
Hoe begin je daaraan?
Begin met een vertrouwenspersoon. Iemand in je leven die je vertrouwt, waarmee je kan praten en die je zal helpen. Wacht niet tot zij beginnen: zij kunnen geen gedachten lezen, en weten niet zomaar vanzelf dat ze jou iets moeten vragen.
Spreek hen aan en vertel over je gevoelens of wat er gebeurd is en waarom je hen in vertrouwen neemt. Dit kan in een gesprek bij een kop koffie, of via een brief of een chat.
Ook belangrijk: geef hen tijd om te verwerken wat ze gehoord hebben. Het is niet gemakkelijk om te horen dat je dochter, nicht of beste vriendin zichzelf pijnigt. Hun reacties kunnen dan ook hard aankomen, net als hun vragen. Aanvaard dat ze het beste met je voorhebben en dat ze je willen helpen.
Professionele hulp
Besef evenwel dat dit niet volstaat en dat je ook psychische hulp zal nodig hebben. Via therapie kan je de mechanismen leren kennen die tot zelfverwonding hebben geleid en leer je technieken om de drang om te zetten in iets anders.
Kies een therapeut die je vertrouwt en die ervaring heeft met zelfverwonding. Dit kan even duren en durf de samenwerking met een therapeut opzeggen en een nieuwe zoeken als het niet werkt tussen jullie. Je verspilt zowel hun tijd als jouw tijd én geld bij iemand waarbij resultaten misschien wel uitblijven.
1) Het zorgt voor meer problemen dan het oplost.
Jezelf pijn doen is maar een tijdelijke uitlaatklep én je betaalt er een zware prijs voor. Op termijn zal je jezelf meer en meer pijn moeten doen om hetzelfde gevoel van verlossing te ervaren.
2) Het weerhoudt je ervan betere strategieën aan te leren
De opluchting, verlichting of afleiding is tijdelijk en wordt snel vervangen door gevoelens van schuld of schaamte. Daardoor voel je je weer slecht en negatief, wat knaagt aan je zelfvertrouwen, weerbaarheid en ervoor zorgt dat de volgende pijniging om de hoek loert. Een vicieuze cirkel, waarbij je nooit een manier aangereikt krijgt om af te geraken van de emoties zonder pijn.
3) Geheimen maken eenzaam
Je schaamt je voor je verwondingen, voor je pijn. Dus je zwijgt. Je sluit jezelf op, letterlijk en/of figuurlijk. Je komt terecht in een sociaal isolement, waardoor je eenzaam wordt.
4) Het kan erg worden
Zelfs als je dit niet wil, kan je jezelf toch veel schade toebrengen. Als je te diep snijdt bijvoorbeeld kan je weefsel beschadigen, als je de wondes niet goed verzorgt, kunnen ze geïnfecteerd raken en kan je zwaar ziek worden en je leven riskeren.
5) Risico op andere verslavingen
Door niet te leren om constructief om te gaan met emotionele pijn, loop je risico op andere verslavingen zoals drugs- en alcoholverslaving en zware stoornissen zoals depressie. Vind je geen manier om de pijn te verwerken, dan stijgt de kans op zelfmoord.
6) Verslavend
Zelfverwonding kan een verslaving op zich worden. Het begint als uitlaatklep, of een manier om controle te behouden maar algauw zijn de rollen omgedraaid en ben jij afhankelijk van de pijn en de verwondingen. Het wordt een compulsieve gewoonte die je niet zomaar kan stoppen.
Besluit
Ook al is zelfverwonding een manier om bepaalde problemen aan te pakken, de problemen op zich verdwijnen er niet door. Op lange termijn verandert er dus niets, en dat is waarom zelfverwonding een reden is om hulp te zoeken.
Hoe begin je daaraan?
Begin met een vertrouwenspersoon. Iemand in je leven die je vertrouwt, waarmee je kan praten en die je zal helpen. Wacht niet tot zij beginnen: zij kunnen geen gedachten lezen, en weten niet zomaar vanzelf dat ze jou iets moeten vragen.
Spreek hen aan en vertel over je gevoelens of wat er gebeurd is en waarom je hen in vertrouwen neemt. Dit kan in een gesprek bij een kop koffie, of via een brief of een chat.
Ook belangrijk: geef hen tijd om te verwerken wat ze gehoord hebben. Het is niet gemakkelijk om te horen dat je dochter, nicht of beste vriendin zichzelf pijnigt. Hun reacties kunnen dan ook hard aankomen, net als hun vragen. Aanvaard dat ze het beste met je voorhebben en dat ze je willen helpen.
Professionele hulp
Besef evenwel dat dit niet volstaat en dat je ook psychische hulp zal nodig hebben. Via therapie kan je de mechanismen leren kennen die tot zelfverwonding hebben geleid en leer je technieken om de drang om te zetten in iets anders.
Kies een therapeut die je vertrouwt en die ervaring heeft met zelfverwonding. Dit kan even duren en durf de samenwerking met een therapeut opzeggen en een nieuwe zoeken als het niet werkt tussen jullie. Je verspilt zowel hun tijd als jouw tijd én geld bij iemand waarbij resultaten misschien wel uitblijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten