weer een ochtend die ik wakker word met grote plekken mascara op mijn kussen.
weer een avond achter de rug dat ik in een bolletje in mijn bed lig in de hoop dat deze pijn ooit weg zou gaan.
ik geraak nooit over D heen,
we hadden gisteren deliberatieactiviteit,
en iedere keer dat hij zag dat ik keek, begon hij met een random meisje te flirten.
ik vond het verschrikkelijk,
ik werd er kotsmisselijk van, nog maar es een bewijs dat ik nog niet over hem heen ben.
ik ben fucking jaloers,
hij heeft mij zo veel pijn gedaan,
en nog kan ik niet zonder hem.
ze zeggen als je echt van iemand houd dan moet je geduld hebben.
maar ik heb al 6 maanden geduld, en het doet zo'n pijn om te zien dat je je perfect kan redden zonder mij.
in tegenstelling tot mezelf...
ieder klein dingetje doet me aan je denken, op een of andere rare manier.
je was het enige in mijn leven wat me gelukkig maakte, en nu ben je weg...
ily
xx Liz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten